Creativiteit is een ongrijpbaar iets. Het is iets waarvan ik inmiddels weet dat het er is en op de gekste momenten oppopt.
Gelukkig kan ik het ook inmiddels afdwingen. Mezelf de opdracht geven om bijvoorbeeld aan het eind van een autorit een denkrichting te hebben. Of, weten dat tanden poetsen of douchen de ideale bezigheden zijn voor spontane ideeën.
Een mooie opdracht
Een paar jaar geleden mocht ik voor Albert Heijn vanuit het bureau waar ik werkte hun verjaardagsmail bedenken. Een mail die ieder jaar naar Bonuskaarthouders gaat rond hun verjaardag. Ik had mezelf als doel gesteld om 2 concepten te ontwikkelen.
"Ik merkte dat een brainstorm en inspiratie opdoen niet de juiste ‘oomph’ opleverde. Ook een autorit en een inmiddels derde tandenpoetsbeurt leverde niet 'het gouden ei' op zoals ik een kernidee zelf noem".
Ik moest overgaan tot drastische maatregelen. Mijn vrouw werkt op de rechtbank en ik besloot naar een openbare zitting te gaan om mijn gedachtenproces voor mezelf op scherp te zetten. Gewapend met mijn kladblok en een flinke dosis motivatie nam ik in de zittingzaal plaats. Mezelf toesprekend dat ik aan het eind van deze zitting mijn 2 ideeën moest hebben.
En het lukte.
Zo ging dat
Ik wilde iets bedenken dat opviel. Iets dat anderen nog niet hadden gedaan. Dus niet dat mailtje waarin je gefeliciteerd wordt en korting krijgt. De verdachte kwam ondertussen binnen…
Daarnaast wilde ik het mail-equivalent maken van specifieke verjaardags-gerelateerde tradities. Dat gaf mijn eigen brainstorm tijdens de zitting de sturing die ik nodig had.
Tijdens het verhoor schreef ik op: taart eten, liedjes zingen, surprise party, ballonnen... en eigenlijk had ik daarmee al de blauwdruk voor de concepten te pakken.
Ik ging ‘wat als’ vragen stellen. Een manier om mijn ideeën te toetsen: “Wat als Albert Heijn met haar mail het gevoel geeft van een SURPRISE!-moment?” Wat staat er dan in die mail? Of, “Wat als Albert Heijn met haar mail een verjaardagsliedje voor me zingt?”, “Kan dat eigenlijk?”
Door na te denken over mogelijke antwoorden op deze vragen werden daar, terwijl het pleidooi begon, 2 verjaardagsconcepten in mijn hoofd geboren. De volgende gedachte zat in concept 1 (De Surprise) in de gedachte of we met een gif animatie de mail op het eerste oog vrij zakelijk konden vormgeven om vervolgens een realistische animatie van ballonnen omhoog te laten vliegen met SURPRISE! erop. Concept 2 kwam tot leven door verjaardagsliedjes in mijn hoofd te zingen en te kijken of ik deze kon koppelen aan het Albert Heijn assortiment omdat ze zo de facilitator werd van je aankomende verjaardagsfeest.
Gelukkig bleek dat te kunnen: Ik bedacht dat de tekst van het liedje "Twee violen en een trommel en een fluit" vrolijk van boven naar onder in de mail kwam te staan omgeven door Albert Heijn producten: 2 violen (Reep chocolade met ‘viooltjes’), een trommel (drumsticks) en een fluit (bier). We gingen verder met personalisatie: “Want Manon die is jarig en de vlaggen hangen uit” (AH verjaardagvlaggetjes). Ei, ei, ei (die hoef ik niet uit te leggen, toch?) en we zijn zo blij, want Manon die is jarig en dat vieren wij, ei ei”.
Een idee was geboren
Het moet er vreemd uit hebben gezien. Die persoon in de zittingszaal die in zichzelf verjaardagsliedjes zat te zingen. Uiteindelijk heeft het een mooie mail opgeleverd waar ik nog altijd trots op ben. Welke van de twee denk jij dat het geworden is?
Comments